Osteochondrose is een chronisch optredend pathologisch proces waarbij de wervels en de tussenwervelschijven daartussen degeneratief-dystrofische veranderingen ondergaan. Meestal treft deze ziekte de cervicale en lumbale wervelkolom. De thoracale wervelkolom wordt veel minder vaak aangetast, maar deze pathologie levert bepaalde problemen op in termen van differentiële diagnose, omdat het kan worden verward met hart-, long- of andere ziekten. In dit artikel zullen we kijken naar thoracale osteochondrose in termen van symptomen en behandeling.
Klinisch beeld bij osteochondrose van de thoracale regio
Het belangrijkste klinische teken van degeneratieve-dystrofische veranderingen in de thoracale wervelkolom is pijnsyndroom gelokaliseerd tussen de schouderbladen, in de borstkas, langs de ribben, enzovoort.
Sommige patiënten melden matige pijn, anderen melden extreem ernstige pijn. Het pijnsyndroom wordt verergerd door diep adem te halen, de romp te draaien of te kantelen, de armen op te heffen en andere vormen van fysieke activiteit. Vanwege de lokalisatie van pijn kan osteochondrose worden verward met angina pectoris, een hartinfarct, pancreatitis en enkele andere ziekten. Het is uiterst belangrijk om een grondige differentiaaldiagnose uit te voeren.
Door hevige pijn kan de patiënt niet diep ademhalen, waardoor hij kortademig wordt. Tegelijkertijd worden gevoelige aandoeningen van de bovenste ledematen vaak waargenomen in de vorm van hun gevoelloosheid, tintelingen en nog veel meer, spierspanning in de rug. In sommige gevallen wordt het klinische beeld aangevuld met stoornissen in het spijsverteringsstelsel, bijvoorbeeld een opgeblazen gevoel, epigastrische pijn, brandend maagzuur, enzovoort.
Behandeling van osteochondrose van de thoracale wervelkolom
Allereerst wordt tijdens de periode van exacerbatie van osteochondrose van de thoracale wervelkolom aanbevolen om zich aan bed- of ten minste halfbedrust te houden.
Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen worden gebruikt om pijn te verlichten.
In 2014 publiceerden wetenschappers van de Kazachse National Medical University een paper, waarvan de resultaten de effectiviteit van een complexe behandeling van osteochondrose met het gebruik van spierverslappers aantoonden.
Wat spierverslappers betreft, ze zijn gericht op het stoppen van spierspasmen.
Het behandelplan wordt noodzakelijkerwijs aangevuld met B-vitamines, fysiotherapeutische procedures. Van de fysiotherapeutische methoden kunnen elektroforese, magnetotherapie, fonoforese, enzovoort worden gebruikt.
Na het stoppen van het acute proces, kan de patiënt massagecursussen en therapeutische oefeningen worden voorgeschreven.
In sommige gevallen kan de kwestie van chirurgische ingreep worden beslist, bijvoorbeeld in de aanwezigheid van een hernia tussen de wervels die het ruggenmerg samendrukt.